تمام اين به اصطلاح حمايتها در شرايطي صورت ميگيرد که درد اصلي جامعه، جوانان و مشکلات مربوط به اين قشر است. بالا رفتن سن ازدواج، بيکاري و گراني مسکن از جمله معضلاتي است که گريبان جوانان را چسبيده است.
اما با اين حال هنوز بانک مرکزي با يک وام 3ميليوني که با هزار چک و سفته و ضامن به زوجين ميدهد، فکر ميکند گام بزرگي در رفع مشکل ازدواج جوانان برداشته است.
بيشک هيچ يک از بستههاي دولت نميتواند جزو انتخاب جوانان باشد. زيرا جواني که در ليست بيکاران جامعه قرار دارد نه توان دريافت وام 80ميليوني را دارد و نه ميتواند اقساط 800هزار توماني وام 25ميليوني خودرو را پرداخت نمايد.
با اين حال گويي عدهاي نشستهاند و براي خالي نبودن عريضه طرحهايي ارائه ميکنند تا حداقل نشان دهند جوانان خيلي هم بينصيب نماندهاند.
در همين رابطه ميتوان به ازدواج سبز يا بيمه ازدواج اشاره کرد که ارتباط جدي با رفع مشکلات واقعي سر راه ازدواج جوانان ندارد.
نبايد فراموش کنيم که در حال حاضر مشکل جوانان فقط وام ازدواج نيست. البته رقم اين وام حتي در صورت پرداخت، آنقدر پايين است که دردي از جوانان درمان نميکند.
به عقيده کارشناسان اشتغال جوانان بسيار مهمتر از ازدواج بوده و در گام نخست بايد به آن توجه شود زيرا تا زماني که اشتغال جوانان سامان نيابد، طرح بقيه موارد در حد مسائل سطحي است.
پس از اشتغال بايد موضوع مسکن جوانان مورد توجه و تامل قرار بگيرد. چطور ميشود جواني را که فاقد مسکن است به امر ازدواج ترغيب کرد. حال اگر از هزينه تهيه اقلام زندگي و خرج عروسي چشم پوشي کنيم، واقعاً با چند ميليون وام ازدواج چطور ميتوان سرپناهي براي زوجين تهيه کرد.
زمان بازي با کلمات به پايان رسيده است و ديگر نميتوان با قولهاي واهي سر جوانان را گرم کرد. جوانان ثابت کردهاند که استعدادهاي فراواني در حوزه اشتغال دارند اما به دليل ساختارهاي پيچيده اداري و نبود سيستمهاي حمايتي بسياري از اين پتانسيلها هرز ميرود و تا زماني که فکري براي اين مسائل نشود، نميتوان انتظار داشت با طرحهاي سطحي و فانتزي، از ميزان مشکل آنان کاسته شود.
با اين تفاسير دولت نشان داده يا از مشکلات جوانان خبر ندارد يا نميخواهد به رفع آنها بپردازد که احتمال دوم بسيار قويتر است. چطور براي پرداخت کارتهاي 10ميليوني خريد لوازم خانه که اين اجازه را به خريدار ميدهد حتي اجناس خارجي بخرد، دولت اعتبار دارد اما براي ازدواج جوانان سالهاست که کفگيرش به ته ديگ رسيده و هيچ راهکاري براي برون رفت از اين وضعيت به ذهنش نميرسد. اگر دولت وام 25 ميليوني خودرو يا 80 ميليوني مسکن را به بهانه خروج از رکود به بازار تزريق ميکند، آيا فکر نميکند ايجاد زمينههاي اشتغال در جامعه گامي به مراتب بزرگتر و اساسيتر در جهت خروج از رکود به شمار ميآيد. به هر حال جوانان مفقودان برنامههاي دولت هستند؛ برنامههايي که همه کس و همه چيز را ميبيند الا اصل ماجرا را.
انتهاي پيام/