در پي بهره گيري دکتر روحاني از ادبيات غيرفاخر نسبت به منتقدين
خشم نابجا، لبخند بي هنگام؛ در سايۀ پارادوکس رفتاري اعتداليون
لطفاً به اين فراز از بيانات رئيس جمهور در همايش سفرا و رؤساي نمايندگيهاي ايران تأمّل نمائيد: «برخي ترسوها و بزدل‌هاي سياسي اعتماد به نفس ندارند و همه را مانند خودشان گمان مي‌کنند. هر وقت مذاکرات شروع مي‌شود برخي مي‌گويند ما داريم مي‌لرزيم، به جهنم! برويد يک جاي گرم براي خود پيدا کنيد.»
به گزارش خبرنگار سلام لردگان، مهدي نجفي در ياداشت خود نوشت:
بيانات اخير رئيس جمهور در ديدار با سفرا و رؤساي نمايندگي هاي ايران در خارج از کشور و مواجهه ناصواب با منتقدين داخلي به برخي از مولفه هاي مذاکرات هسته اي، بار ديگر ضرورت اهتمام همۀ مسئولان به وِيژه رئيس قوۀ اجرائي کشور را در صيانت از اخلاق و لزوم استفاده از ادبيات فاخر و مؤمنانه را به همگان گوشزد نمود.
بديهي است عصبانيت بيش از حد جناب دکتر روحاني که حتي مورد پسند حاميان دولت تدبير و اميد نيز قرار نگرفت به نوبۀ خود موجب ايجاد نابساماني هاي متعدد سياسي در جامعه و حتي عرصۀ بين المللي خواهد شد که نمونۀ عيني آن را مي توان در سوژه سازي رسانه هاي غربي از ادبيات توهين آميز جناب دکتر روحاني در مشوش جلوه دادن فضاي سياسي کشور مورد ارزيابي قرار داد.
بايد اذعان نمود مواجهه قهرآميز و وهن آلود با منتقدين مذاکرات هسته اي از سوي رئيس محترم جمهور نه تنها يک گام به جلو محسوب نمي شود بلکه تخريب اصول به حق منتقدين در مذاکرات هسته اي، در وهلۀ نخست موجب خسران هيأت مذاکره کننده ايراني خواهد شد و به تبع آن موجب سوء استفاده دشمنان و تغيير موازنه قدرت در مذاکرات خواهد گرديد.
از اين رو لازم است همۀ احزاب و گروه هاي سياسي و دلسوزان به نظام اسلامي ضرورت خويشتن داري و مواجهه مطلوب و صحيح را از رئيس محترم جمهور در مواجهه با منتقدين مطالبه نمايند، زيرا شايسته نيست از يک سو آقاي روحاني شعار اخلاق و ادعاي سعۀ صدر و آستانۀ بالاي تحمل دولت در برابر منتقدان را مطرح سازد و از سوي ديگر با وضع نامناسبي منتقدين را به باد توهين و ناسزا گيرد.
به نظر مي رسد اگر جزئيات موضوع و عنوان نشست اخير جناب دکتر روحاني در رسانه ها ذکر نمي گرديد، قطعاً همۀ افکار عمومي در کشور، مرجع ضمير جملات عتاب آلود رئيس محترم جمهور را به دشمنان اصلي مسلمانان و در رأس آن آمريکا منتسب مي نمود، ليکن با کمال تأسف بايد اعتراف نمود ادبيات خشم آلود جناب دکتر روحاني خطاب به بسياري از خادمان و دلسوزان نظام اسلامي صورت گرفته است.
جاي بسي تأسف است طي يک سال از فعاليت هاي اجرائي دولت يازدهم به ويژه در مولفۀ سياست خارجي، استفاده از ادبيات عتاب آلود و تهاجمي نسبت به دولتمردان آمريکائي و قدرت هاي زور گو تا بدين حد و ميزان نبوده است لذا مردم مسلمان ايران به ياد ندارند جناب رئيس محترم جمهور سران دولت هاي ظالم و مستکبر را اينچنين مورد عتاب قرار داده باشد بلکه عکس آن اتفاق افتاده است و بعضاً جناب دکتر روحاني و دستگاه ديپلماسي دولت يازدهم با بهره گيري از شاه کليد ديپلماسي لبخند و شعار تدبير و صلح فراگير در مواجهه با زياده خواهي هاي دولت هاي مستکبر اقدام نموده است که به تعبير مقام معظم رهبري کاملا براي نظام اسلامي بي فايده بوده است، ليکن دولت مدعي اعتدال در مواجهه با منتقدين دلسوز درون نظام اسلامي از شديدترين عتاب ها و ادبيات غير فاخر بهره گرفته است که بايد اذعان نمود شناخت اصول و قواعد چگونگي تفکيک در مواجهه با خادمان و دوستان نظام اسلامي و نيز مواجهه با دشمنان نظام اسلامي از بديهي ترين ضروريات در ادارۀ اجرائي کشور ونيز عرصه هاي بين المللي است.
متاسفانه مهندسي معکوس نص صريح قرآن مبني بر «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ»[۲] در دولت محترم از سوي رئيس دولت يازدهم و نيز وزير محترم امور خارجه به دفعات صورت پذيرفت بدين نحو که منتقدين دلسوز نظام اسلامي در نشست هاي مختلف دولت و حتي در نطق هاي رئيس دستگاه ديپلماسي کشور درصحن علني مجلس و... با شديدترين ادبيات خشم آلود مورد تفقد قرار گرفتند!
در آن سوي قضيه لبخندهاي بي حساب و کتاب اين دولت غالباً نصيب دولت هاي مخالف پيشرفت نظام اسلامي در مذاکرات با گروه ۱+۵ گرديده است که قطعاً رويکرد مذکور به عنوان دهن کجي آشکار به نص صريح قرآن کريم و موجب خسارات فراوان براي نظام اسلامي و تضعيف غير قابل جبران مولفۀ اخلاق در سياست خواهد گرديد.
گفتني است گرچه رئيس محترم جمهور در برداشتي عجيب و حيرت انگيز سخنان خود را طبق آموزه هاي قرآن دانسته و با فرار به جلوي آشکار توهين به منتقدين دلسوز را اقدام دولت عليه عده اي کارشکن معرفي کرده است[۳]، ليکن در همين فراز نيز مدعي صبر و تحمل دولت در برابر اين افراد شده است[۴]. سوالي که در اينجا پيش مي آيد اين است که اگر صبر و تحمل جناب دکتر روحاني اينچنين آتشين و غير فاخر نثار منتقدين مي گردد پس در صورت شکستن صبر و تحمل دولت، مواجهه و مقابله با منتقدين و به زعم ايشان کارشکنان، تا چه اندازه خسارت بار خواهد بود؟!
گفتني است گرچه رئيس محترم جمهور با ادعاي حفظ منافع ملي و رفع معضلات و توسعه کشور[۵] چنين جملات توهين آميزي را بر زبان جاري ساخته است ليکن با تدوام اين رويکرد نادرست از نخستين مسئول اجرائي کشور، ديگر نميتوان از لايه هاي مياني دولت و ديگر ارکان و نهادهاي سياسي کشور رعايت اصول اخلاقي را متوقع بود.
لذا شايسته است جناب آقاي روحاني ادبيات گفتاري خود را در مواجهه با منتقدين تلطيف نموده و اصل قرآني «رُحَماءُ بَيْنَهُمْ»[۶] را در عمل و نه در سخن و شعار مورد نظر قرار دهد. همچنين لزوم انطباق ديپلماسي دولت يازدهم با اصل قرآني «أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ[۷]» به شدت احساس مي شود لذا جناب دکتر روحاني و دستگاه ديپلماسي کشور بايد خشم بي هنگام خود را در مواجهه و مقابله با قدرت هاي استکباري و در رأس آن شيطان بزرگ مبذول نمايند و در عوض لبخندهاي ذي قيمت را نثار منتقدين دلسوزي نمايند که با طرح حقوق حقۀ هسته اي کشور در عمل تقويت تيم ديپلماسي در مذاکرات هسته اي را موجب گرديده است.
اميد است دولت تدبير و اميد در عمل به شعار اخلاق و تقواي سياسي در اصول و مباني سياسي کشور پاي بند باشد تا بهره گيري از ادبيات فاخر و رويکرد اخلاق مدار بيش از پيش در ميان مسئولان کشور نهادينه گردد.
[۱] http://www.rouhani.ir
[۲] الفتح- ۲۹
[۳] http://www.president.ir/fa/۷۹۸۷۲
[۴] همان
[۵] همان
[۶] الفتح- ۲۹