به گزارش سلام لردگان به نقل از شبکه اطلاع رساني دانا جواهري در قصر، امپراطور دريا، تاجر پوسان، افسانه جومونگ، افسانه بادها، افسانه دونگ‌يي و سرزمين آهن، سلسله سريال هاي کره‌اي است که از سال 1385 با "جواهري در قصر" در سيماي ملي ايران شروع به پخش کرد و تا امسال يعني سال 1393 با "سرزمين آهن" که به تازگي به اتمام رسيده،ادامه دارد.
البته قبل تر از اين سريال هاي کره اي، پاي چشم بادامي هاي ژاپن به تلويزيون باز شده بود که با سريال "سال هاي دور از خانه" در سال 1365 مورد توجه قرار گرفت؛ اما با استقبال مردم از جواهري در قصر، هجوم سريال هاي کرده اي به ايران شدت گرفت.
"جواهري در قصر" که اولين سريال کره اي بود به دليل تازگي سبک، سيل عظيمي از مخاطبان را مجذوب خود کرد. همانند سريال "سالهاي دور از خانه" که شخصيت اصلي آن "اوشين تاناکورا" بود و مردم ايران ارتباط خوبي با آن برقرار کردند و تأثير بسزايي در کشورمان گذاشت
به عنوان مثال فروشگاه لباسهاي دست دوم با نام "تاناکورا" که برگرفته از نام شخصيت اول داستان است در کشور به راه افتاد؛ همچنين واقع گرا بودن موضوع سريال هم عامل مهمي در ارتباط گرفتن با آن بود.
اين ويژگي در موضوع سريال "جواهري در قصر" هم مشهود است؛ شخصيت يانگوم، الهام گرفته از داستان واقعي اولين زن پزشک در خاندان جوسئون کره جنوبي است که به نخستين زن پزشک درباري زمان خود تبديل شد.
سريال بعدي که با سبکي متفاوت در سال 87 روي آنتن شبکه 3 رفت و توانست در جذب مخاطب موفق عمل کند "افسانه جومونگ" بود؛ «جومونگ» در تاريخ کره جنوبي، پرنس افسانه اي است که اطلاعات خاصي درباره قهرماني هايش وجود ندارد.
براي همين بخشهاي زيادي ازاتفاق هاي اين سريال که ??? سال قبل از ميلاد مسيح (ع) رخداده، ساخته تخيل کارگردان بوده است. تنها عامل موفقيت اين سريال در زمينه جذب مخاطب، محبوبيت بازيگران اين مجموعه از جمله «سونگ ايلگوک» بازيگر نقش جومونگ بود. اين محبوبيت به حدي رسيد که پاي اين بازيگر به ايران هم باز شد و لباس ها و شمشير جومونگ، وسيله اي شد براي بازي کودکان ايراني.
موفقيت سريالهاي کره اي را فقط مي توان در "جواهري در قصر" و "افسانه جومونگ" خلاصه کرد و به جرأت مي‌توان گفت بقيه سريالهاي کره‌اي نه در زمينه جذب مخاطب و نه در زمينه محتوا، هيچ موفقيتي نداشته اند بلکه با شکست هم مواجه شدند؛ سريالهايي که اکثرا ساخته تخيل کارگردان است و نه سنخيتي با فرهنگ ما دارد و نه با دين و آيين ما.
حال بايد ديد هدف از پخش اينگونه سريالها چيست؟ آيا بايد سريالها را فقط جهت پرکردن کنداکتور و سرگرمي جامعه پخش کرد و به پيامدهاي ناشي از آن توجهي نکرد؟!آيا براي پخش اينگونه سريالها به اين مسئله فکر شده که فرهنگ و تاريخ کره در برابر فرهنگ و تاريخ غني ايران قابليت عرض اندام دارد يا خير؟
آخرين سريال پخش شده به نام "سرزمين آهن" که به تازگي به اتمام رسيده هم در جذب مخاطب توفيق خاصي پيدا نکرد. در زمينه محتوا هم ايرادات و مشکلاتي به اين سريال وارد است که از توضيح درباره ي آنچه در اين سريال رخ مي‌دهد، صرف نظر مي‌کنيم.
حال بايد ديد پخش اين سريالهاي بي محتوا و يا حتي بد محتوا از روي غرض است يا جهل!!! سالهاي قبل که سريالهاي طنز و واقع گراي توليد کارگردان هاي خوش ذوق کشورمان از تلويزيون پخش مي‌شد، نه نيازي به ماهواره و سريالهاي خانواده برانداز بود و نه نياز به تخيلات کشور کره؛ اما رفته رفته و با گذشت زمان تلويزيون کسل کننده شد و سريالهاي بي محتواي خارجي بر توليدات داخلي هم اثر گذاشت. ديگر خبري از طنز و واقع گرايي نبود و اکثر کارگردان ها تخيلات خود را بر روي آنتن مي‌بردند. با اين وضعيت گويي تلويزيون داخلي از در بيرون رفت و ديش‌هاي ماهواره و سريالهاي بي‌مفهوم از پنجره به خانه ها آمد.
به گزارش دانا،اين از پيامدهاي ويرانگر پخش سريالهاي تخيلي شرق آسيا و توجه به توليدات خارجي است به جاي توجه به توليدات با کيفيت داخلي؛ اگر هم اثري از توليدات داخل پخش شود، به قدري بي کيفيت و بي محتواست که ناخودآگاه تلويزيون خاموش ترجيح داده مي‌شود.
بدين ترتيب بايد ديد وضع اسف بار صدا و سيما و وابستگي به توليدات خارجي تا کي ادامه ميابد؟ آيا بايد متأسفانه روز به روز شاهد افزايش ديش هاي ماهواره باشيم؟ آيا واقعا اين مملکت قحط الرجال هنري است؟
با اين همه اميد است مسئولين محترم با جلوگيري از ورود سريالهاي تخيلي کره اي، به توليدات داخل کمک کرده و همچنين با نظارت بيشتر بر توليدات داخلي شاهد هرچه بهتر شدن کيفيت سريالهاي داخلي و در نتيجه صدا و سيمايي جذاب تر و متنوع تر باشيم.