به گزارش سلام لردگان، کارگروه ساماندهي مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي طي روزهاي اخير درباره فعاليت کاري آقايان و بانواني که در راستاي ترويج پوشش‌هاي مناسب و مورد تأييد اسلامي فعاليت تبليغاتي انجام مي‌دهند، استفتائي از مقام معظم رهبري انجام داده است که متن پرسش و پاسخ به شرح زير است:
«سؤال: آيا فعاليت کاري آقايان و بانواني که در راستاي ترويج پوشش‌هاي مناسب و مورد تأييد اسلامي فعاليت تبليغاتي انجام مي‌دهند يعني عکس و تصوير ايشان در جرايد يا رسانه‌هاي مورد تأييد منتشر مي‌گردد و يا ديگران لباس پوشيده شده توسط ايشان را مي‌بينند، از لحاظ شرعي ايراد دارد؟
پاسخ: با حفظ پوشش کامل و حريم ضوابط شرعي و مقررات اسلامي، مانعي ندارد.
شماره استفتاء: 412818 »
پيش از اين نيز در استفتاء ديگري از مقام معظم رهبري درباره حکم خريد و فروش و نگهدارى مجلاّت لباسهاى زنانه که عکس زنان اجنبى در آنها وجود دارد و براى انتخاب لباس بکار مي روند، نيز اين گونه پاسخ داده شده است که «مجرّد وجود عکسهاى زنان اجنبى در اين مجلاّت مانع جواز خريد و فروش و بهره بردارى از آنها براى انتخاب لباس نيست مگر آنکه عکسها، به گونه اى باشد که موجب مفسده شود.»
رهبر معظم انقلاب در سخنراني هايشان بارها صراحتاً به موضوعات مد لباس، طراحي لباس ملي، الگوسازي هاي ملي و... پرداخته اند.
بخشي از بيانات ايشان در جمع جوانان همدان به اين ترتيب است که «تقليد فرهنگى خطر خيلى بزرگى است، اما اين حرف اشتباه نشود با اين‌که بنده با مُد و تنوع و تحول در روشهاى زندگى مخالفم؛ نخير، مُدگرايى و نوگرايى اگر افراطى نباشد، اگر روى چشم و همچشمىِ رقابتهاى کودکانه نباشد، عيبى ندارد.
لباس و رفتار و آرايش تغيير پيدا مى‌کند، مانعى هم ندارد؛ اما مواظب باشيد قبله‌نماى اين مُدگرايى به سمت اروپا نباشد؛ اين بد است. اگر مديست‌هاى اروپا و آمريکا در مجلاتى که مُدها را مطرح مى‌کنند، فلان‌طور لباس را براى مردان يا زنانِ خودشان ترسيم کردند، آيا ما بايد اين‌جا در همدان يا تهران يا در مشهد آن را تقليد کنيم؟ اين بد است. خودتان طراحى کنيد و خودتان بسازيد.
بنده زمان رياست‌جمهورى در شوراى عالى انقلاب فرهنگى قضيه طرح لباس ملى را مطرح کردم و گفتم بياييد يک لباس ملى درست کنيم؛ بالاخره لباس ملى ما که اين کت و شلوار نيست. البته من با کت و شلوار مخالف نيستم؛ خود من هم گاهى اوقات در ارتفاعات يا جاهاى ديگر ممکن است کاپشن هم بپوشم؛ ايرادى هم ندارد؛ اما بالاخره اين لباس ملى ما نيست.
عربها لباس ملى خودشان را دارند، هندى‌ها لباس ملى خودشان را دارند، اندونزيايى‌ها لباس ملى خودشان را دارند، کشورهاى گوناگون شرقى لباسهاى ملى خودشان را دارند، آفريقايى‌ها لباسهاى ملى خودشان را دارند و در مجامع جهانى هر کس لباس ملى خود را دارد؛ افتخار هم مى‌کنند. ما در جايى رئيس‌جمهورى را ديديم که لباس ملى‌اش عبارت بود از دامن! مرد بزرگ، دامن پوشيده بود! پاهاى او هم لخت بود! يک دامن تقريباً تا حدود زانو، و هيچ احساس حقارت هم نمى‌کرد. با افتخارِ تمام در آن جلسه شرکت مى‌کرد؛ مى‌آمد و مى‌رفت و مى‌نشست. اين، لباس ملى اوست؛ ايرادى هم ندارد.
عربها با تفاخر، لباس ملى خودشان را مى‌پوشند - پيراهن بلند و چفيه و عقال - و ممکن است به نظر من و شما هيچ منطقى هم نداشته باشد؛ اما لباسِ آنهاست و آن را دوست دارند. من و شما که ايرانى هستيم، لباسمان چيست؟ شما نمى‌دانيد لباس ما چيست. البته من نمى‌گويم طرح اين لباس حتماً بايد برگردد به لباس پانصد سال قبل؛ ابداً. من مى‌گويم بنشينيد براى خودتان يک لباس طراحى کنيد. البته الان اين را از شما نمى‌خواهم؛ اين را من در شوراى عالى انقلاب فرهنگى مطرح کردم. آن روز ما يک بخش دولتى را مأمور کرديم و گفتيم دنبال اين کار برويد. يک کارِ مقدماتى هم کردند، اما آن را به جايى نرساندند؛ دوره رياست‌جمهورى ما هم تمام شد! من مى‌خواهم بگويم اگر شما موى سرتان را مى‌خواهيد آرايش کنيد، اگر مى‌خواهيد لباس بپوشيد، اگر مى‌خواهيد سبک راه رفتن را تغيير دهيد، بکنيد؛ اما خودتان انجام دهيد؛ از ديگران ياد نگيريد.»
مقام معظم رهبري 29 بهمن ماه 1390 نيز در جاي ديگري درباره طراحي لباس هاي ملي فرموده اند: «ما طراح داريم، خياط داريم، هنرمند داريم؛ بنشينند بر اساس همين سنتهاى گذشته، براى زنمان، براى مردمان، يک لباس درست کنند و آن را الگو قرار دهند؛ اين کارها را مى‌شود کرد؛ منتها اگر شما امروز اين کار را شروع کنيد، بيست سال ديگر نتيجه خواهد داد.»
انتهاي پيام/