آنها مطمئن بودند که ديگر مردم با ديدن آنها خيال دزديدنشان به سرشان نخواهد زد. چون اعتقاد داشتند هر کسي از "کلکله" بگذرد به بلاي بزرگي دچار خواهد شد. بنابراين همين چند دانه سنگ در يک بيابان حکم يک دادگاه به خود ميگرفت و از هر نوع دزدي جلوگيري ميکرد. "کلکله" در تعيين حدود زمين (براي جلوگيري از تخطي طرفين از حدود خود) نيز به کار ميرفت. از ديگر کاراييهاي جالب "کلکله" کمک به افراد در شناسايي مسيرهاي کوهستاني بود. اين کار بدين گونه بود که افرادي که با يک مسير آشنايي داشتند، هنگام طي مسير هر چند قدم يک کلکله ميگذاشتند تا اگر افراد ديگري بخواهند از اين مسير بگذرند مشکلي نداشته باشند. جالب اينجاست که هر فردي به کمک کلکلهها از مسيري ميگذشت او هم کلکلهاي به آنها اضافه ميکرد.