وي بيان کرد: در واقع عضويت جمهوري اسلامي ايران در سازمان بين المللي شانگهاي قدرت چانه زني کشور را در سطح جهاني بيشتر مي کند اما بايد توجه داشته باشيم که عضويت صرف در اين سازمان ها تاثير چنداني ندارد بلکه بايد نقش فعال و موثري در اين زمينه داشت.

محمدرضا عسکري ارمندي افزود: اگر چه گفته مي شود اين سازمان تحت تاثير کامل سياست هاي دو قدرت بزرگ جهاني چين و روسيه است اما با حضور هند و پاکستان به عنوان دو قدرت اتمي و ساير کشورهاي آسياي ميانه و ظرفيت هاي عظيمي که از نظر وسعت، جمعيت، بازارهاي متنوع دارد اما مي تواند در آينده نقش مهمي در کليت ساختار نظام بين الملل ايفا کند که براي تبديل شدن به يک بازيگر مهم بين المللي راه طولاني در پيش خواهد داشت.

وي ادامه داد: جمهوري اسلامي ايران از سال ۲۰۰۵ تمايل خود به عضويت دائمي در اين سازمان را نشان داد که البته به دلايل مختلفي از جمله سياست هاي جهاني بر عليه ايران، موضع تهاجمي شوراي امنيت به خصوص در مورد پرونده هسته اي ايران، همکاري سازمان ملل متحده با آمريکا در سياست هاي ضد ايراني و تحريم هاي همه جانبه بين المللي باعث تاخير ۱۵ ساله اي در پذيرش عضويت ايران در اين سازمان شد.

کارشناس مسائل سياسي بيان کرد: شکست تحريم هاي جهاني بر عليه ايران، افزايش روز افزون قدرت و تاثير گذاري جمهوري اسلامي در معادلات سخت منطقه باعث شد که ‌اعضاي اصلي شانگهاي به ايران به عنوان قدرت منطقه اي نگاه کنند که عضويتش در شانگهاي يک وزنه بزرگ براي اين سازمان محسوب مي شود و البته بايد توجه داشته باشيم که عضويت ايران در چنين سازمان هايي به افزايش قدرت چانه زني کشور در منطقه و فرا منطقه منجر خواهد شد. 

وي عنوان کرد: برخلاف آنچه برخي ها تصور مي کنند شانگهاي به هيچ وجه تمايلي به موضع گيري تهاجمي بر عليه غرب و آمريکا ندارد و اتفاقا کشوري همانند چين بيشترين روابط تجاري با آمريکا را در دنيا دارد، در واقع چين و روسيه به عنوان دوبازيگر اصلي اين سازمان در صدد هستند بدون ايجاد حساسيت هاي امنيتي در برخورد با غرب در گام نخست پايه هاي خود را مستحکم کنند تا رسما به عنوان يک بازيگر موثر و قدرتمند بين المللي به جهان شناخته شود و قطعا در اين زمينه برنامه هاي کوتاه مدت و بلند مدتي را دنبال مي کند به همين دليل وجود هر گونه برخورد يا موضع گيري برعليه آمريکا و.. در شرايط فعلي نه تنها در دستور کار سازمان نيست بلکه غير ممکن است.

عسکري همچنين عنوان کرد: شانگهاي مي تواند در آينده به مهمترين سازمان جهاني تبديل شود اما در صورتي که سياست هاي خود را بر مبناي اهداف مشترک اعضا طراحي کند، شانگهاي بايد حوزه نفوذ خود را در همه عرصه به خصوص مبادلات اقتصادي، روابط سياسي و حتي حوزه فرهنگي به شدت افزايش دهد براي مثال تاسيس سينماي مشترک، برگزاري جام فوتبال و ساير ورزش ها با کشورهاي عضو، ايجاد زيرساخت هاي لازم براي پول مشترکي که تمامي روابط تجاري را با آن و خارج از دلار انجام دهند.

وي بيان کرد: انجام مانورهاي نظامي و ترويج آموزش هاي مدرن با تاسيس دانشکده هاي نظامي، ايجاد زيرساخت هاي فرهنگي براي آشنايي ملل با فرهنگ و تمدن کهن کشورهاي عضو، پذيرش و بورسيه اساتيد و دانشجويان مي تواند نقش فعال تري در جهان داشته باشد و از اين وضعيتي که گاها خنثي و غير فعال تعبير مي شود خارج شود.

وي ابراز کرد : حضور و عضويت ايران در سازمان هاي بين المللي هيچگونه تضادي با استقلال کشور ندارد و گفت: اتفاقا موجب حفظ موجوديت سياسي مستقل کشورها خواهد شد زيرا در سازمان ها منشور و اساسنامه اي وجود دارد که بر استقلال، حفظ تماميت ارضي و روابط خارجي محترمانه و دوستانه تاکيد مي کند به خصوص سازمان شانگهاي که چند هدف اصلي مشترک در حوزه امنيتي، اقتصادي، مبارزه با تروريسم و تجزيه طلبي را که مورد توافق و تفاهم همه اعضا مي باشد را دنبال مي کند و اين اتفاق مثبت و موفقيت ديپلماتيکي خوبي براي جمهوري اسلامي ايران است.

وي در پايان خاطرنشان کرد: به صراحت معتقدم پيوستن جمهوري اسلامي ايران به اين سازمان اتفاق بزرگ و مثبتي براي اين سازمان بود و بيش از ايران اين سازمان شانگهاي است که از اين مسئله سود مي برد، زيرا قدرت منطقه اي جمهوري اسلامي ايران و نقش مهمي که امروز در معادلات بين المللي دارد بر کشوري پوشيده نيست، موقعيت ژئوپوليتيکي ايران، وجود ذخاير عظيم نفت، گاز و ساير... قدرت ويژه اي به شانگهاي مي دهد اما از طرفي مزاياي بسياري براي کشور دارد از جمله اينکه برنامه آمريکا براي منزوي کردن ايران را با شکست روبه رو مي کند، زمينه انتقال دانش و فناوري در زمينه صنايع پتروشمي، نفت و گاز را فراهم مي کند و قدرت چانه زني در سياست هاي بين المللي را افزايش مي دهد.

انتهاي پيام /1030 ج