انحطاط امپراتوري زاگرس؛ بلوط هاي بي دفاع

به گزارش خبرنگار سلام لردگان؛ بشريت از ابتدا خود را در دامان طبيعت ديده و از همان نخستن زمان آفرينش کره خاکي، طبيعت تنها همراه و ياور انسان ها بوده و با گذشت هزاران سال  همچنان بشر هر آنچه را به آن نياز دارد از طبيعت گرفته، اما پاسخ انسان به محبت طبيعت هيچگاه مثبت و سازنده نبوده چرا که انسان ها در طول تاريخ به هر بهانه اي و بوسيله هر ابزاري در طبيعت تاختند. تخريب و دگرگوني هاي جبران ناپذير پاسخ ناعادلانه انسان ها به طبيعت بوده است. در طي اين سال ها هزاران نوع گونه گياهي و جانوري بدست انسان ها منقرض و به تاريخ پيوست در حالي که کوچکترين حق همه آنها حق حيات بود حقي که از طرف انسان ها از بين رفت.

 بلوط يکي از خاص ترين و نجيب ترين گونه هاي گياهي در زمين به خصوص در زاگرس بزرگ همواره از اهميت و ارزش زيادي برخوردار بوده است.
جنگل هاي بلوط بزرگترين پوشش گياهي در زاگرس را تشکيل مي دهند. به عبارتي زاگرس با آب (چشمه، آبشار و رودخانه) و درختان بلوط شناخته مي شود و بدون وجود هر کدام از اين دو نعمت الهي زاگرس ناقص به نظر مي رسد. اما در سال هاي اخير علاوه بر اينکه به دليل شرايط جوي ميزان بارش برف و باران کاهش پيدا کرده اما قطع درختان بلوط فصل جديدي در زاگرس بوجود آورده فصلي که حالا زيباترين ذخيره گياهي زاگرس را با خطر انقراض مواجه مي کند.

بلوط اين نعمت خدادادي و نماد عظمت و زيبايي زاگرس در دهه اخير به هر دليلي مورد تهاجم ساکنين همين منطقه قرار گرفته، بلوط هايي که صدها سال عاشقانه هر چه داشتند در اختيار ساکنين زاگرس قرار دادند اما با بي مهري و سودجويي انسان روبه رو شده اند شايد اگر بلوط ها مي توانستند از خود دفاع کنند هيچگاه اجازه نميدادند تيغ تيز اره ها اينگونه ناجوانمردانه آنها را قتل عام کنند. در سال هاي اخير آنچه در زاگرس شکل گرفته چيزي جز جنايت عليه طبيعت به خصوص درختان بلوط نمي تواند باشد. افرادي که اقدام به قطع بي رويه اين نعمت خدادادي مي کنند در آينده نه چندان دور حسرت يکي از اين بلوط ها را خواهند خورد همان گونه که امروزه بسياري حسرت گياهان و جانوراني را در زاگرس دارند که روزگاري همچون خورشيد در اين منطقه مي درخشيدند. بدين ترتيب بايد گفت ادامه اين رفتار ناپسند تنها انقراض را پيش روي جنگل هاي بلوط قرار خواهد داد. اگر فقط چند دقيقه به آينده برويم و زاگرس بدون بلوط را تصور کنيم هرگز هيچ اره اي تن بلوطي را لمس نخواهد کرد.

امروزه بسياري از افراد در بسياري از نقاط زاگرس بدون هيچ توجهي تيشه بر ريشه نابودي جنگل هاي بلوط مي زنند اگر چه در گفتگو با بسياري از اين افراد بيکاري و فقر مالي را دليل انجام اين اقدام مي دانند و گاهي با ديدن وضعيت مالي و شرايط زندگي آنها تسليم اين حقيقت تلخ مي شويم اما با وجود هر گونه سختي و مشکلاتي بايد به اين مسئله کمي بيانديشيم که بلوط ها جزئي از خانواده ما زاگرس نشينان هستند بنابراين ظلم بزرگي خواهد بود که براي حل مشکلات اقتصادي فقط يکي از اعضاي خانواده خودمان را قرباني کنيم. بيکاري و مشکلات اقتصادي اگر چه سخت اما روزي حل خواهند شد ورونق اقتصادي به خانه همه ما برمي گردد اما بلوط ها قابل بازگشت نيستند و تنها چيزي که آن روز عايد ما خواهد شد جز حسرت چيز ديگري نخواهد بود.

اين يک حقيقت مشخص است که بسياري از مناطق خشک و بياباني امروز در گذشته سرسبز و زيبا بوده اند اما در اثر بي توجهي ها و منفعت محوري ذاتي انسان تبديل به بيابان خشک شده اند. تجربه هاي گذشته درس هاي خوبي براي امروز ما هستند، متاسفانه بايد گفت افزايش قطع بلوط يعني نابودي طبيعت زاگرس و در نتيجه پايان تلخ براي زاگرس نشينان....

بنابراين در هفته منابع طبيعي و روز درختکاري بهانه خوبي براي دلجويي از بلوط به عنوان عضوي از خانواده بزرگ زاگرس است.
بايد چاره اي انديشيد و با حمايت سازمان ها و نهادهاي وابسته نظارت بيشتري نسبت به درختان بلوط داشته باشيم اين وظيفه همه زاگرس نشينان است که از اعضاي خانواده خود مراقبت کنند و در زمينه بيکاري نيز واجب است با استفاده از پتانسيل هاي توريستي – تفريحي و دوستي با مناطق زيباي زاگرس از نابودي جنگل هاي خدادادي بلوط جلوگيري کنيم. از طرفي همين بلوط در برخي کشورهاي اروپايي به عنوان نماد ملي و سمبل استقامت و پايداري لقب ميگيرد در حالي که در مناطق ما اره، زغال و خاکستر سرنوشت بلوط ها شده است.

اين مسئله مهمي براي هر انسان متدين با وجدان بيدار است که بلوط ريشه خدادادي دارد و در شکل گيري آنها انسان هيچگونه نقشي نداشته بنابراين انسان حق ندارد چيزي که پروردگار به وجود آورده را از بين ببرد...
 
نويسنده: محمد رضا عسکري ارمندي
انتهاي پيام/630 ل