مهم‌ترين محورهاي اين ديدار در ادامه آمده است:

*امام فرمودند «مجلس عصاره‌ي همه‌ي فضائل ملت است». دقت کنيد، نگفتند عصاره‌ي همه‌ي خصلت‌هاي ملت.

*مجلس نبايد نماد «ترديد»، «خودکم‌بيني»، «يأس»، «نااميدي» و «عدم توجه به مسائل کشور» باشد.

*مجلس نبايد نگاهش به توانايي‌ها و ظرفيت‌هاي ملي مأيوسانه باشد‎.

*در دوره‌ ما هم 40 سال است که سخت‌ترين دشمني‌ها با ملت ايران مي‌شود، هر کاري توانسته‌اند کرده‌اند؛ از جنگ، تحريم و توطئه‌ امنيتي.

*حالا اين ملت را با قبل از انقلاب مقايسه کنيد؛ اقتدار و عظمت اين ملت، پيشرفت و علم اين ملت، حضور اين ملت در عرصه‌هاي بين‌المللي را ببينيد؛ شما عصاره‌ فضائل اين ملتيد، پس بدانيد که چه‌کار بايد بکنيد‎.

*اين ملت در تاريخ، نماد ايمان، علم، اعتمادبه‌نفس، افتخار به داشته‌هاي خود و نماد پايداري بوده است. البته متأسفم که مطالعه‌ تاريخ در ميان جوانان ما کم است.

*سلجوقي‌ها که به ايران تهاجم کردند نه‌فقط در تمدن ايراني هضم شدند، بلکه ناچار، به مروجان و مبلغان فرهنگ ايراني تبديل شدند، مغول‌ها هم نتوانستند فرهنگ و تمدن و نياز خود را به ما تحميل کنند.

*موارد پيشنهادي براي تصويب به‌عنوان قانون، نبايد خلاف مصالح کشور باشند؛‌البته در مجلس که عمداً اين صورت نمي‌گيرد.

*اين معاهدات بين‌المللي که در زبان لاتين، به آن کنوانسيون گفته ميشود، در اصل در يک نقطه‌اي پخت‌وپز مي‌شود، کشورهاي عضو اين کنوانسيون‌ها هيچ تأثيري در ايجاد اين‌ها ندارند‎.

*قدرت‌هاي بزرگ بر اساس منافع و مصالح خود، اين معاهدات را آماده مي‌کنند، دولت‌هاي همسو يا مرعوب يا همراه آن‌ها هم اين کنوانسيون‌ها رادر کشورهايشان تصويب مي‌کنند.

*بعد اگر يک دولت مستقلي مثل جمهوري اسلامي پيدا شود که آن را نپذيرد، سرش مي‌ريزند که آقا 150 کشور اين معاهده را قبول کرده‌اند، شما چطور قبول نمي‌کنيد؟‎

*بعضي از اين معاهدات مواد مفيدي دارند؛ عيبي ندارد، راه‌حل مسئله اين است که مجلس خودش قانون بگذارد، مثلاً يک قانون مبارزه با پول‌شويي، يک قانون مبارزه با تروريسم.

*هيچ لزومي ندارد ما چيزهايي که نمي‌دانيم به کجا ختم مي‌شود و حتي مي‌دانيم که مشکلاتي دارد، به‌خاطر آن جهات مثبت قبول کنيم.

ادامه دارد...