روحاني رأي منفي حدود ۴۰ درصدي در سطح ملي داشته است که عدد بي‌سابقه‌اي در بين رؤساي جمهور در دوره دوم است و در بين نامزدهاي احتمالي انتخابات در رتبه نخست آراء منفي قرار دارد .
به گزارش خبرنگار
سلام لردگان؛به نقل از
شبکه اطلاع رساني راه دانا؛ پرويز اميني در يادداشتي کوتاه درباره يک دوره اي يا دو دوره اي شدن حسن روحاني نوشت:
يکي از پربسامدترين محورها در ادبيات انتخابات رياست جمهوري سال ۹۶ بحث بر سر يک دوره‌اي يا دو دوره‌اي بودن رياست جمهوري روحاني است که اين تراکم بحث در اين باره نيز منحصر به روحاني است و درباره رؤساي جمهور سابق، سابقه ندارد.
رقباي روحاني بر يک دوره‌اي بودن و همراهان روحاني بر دو دوره‌اي بودن وي اصرار دارند. اما به نظر، هر دو گزاره نادقيق است. گزاره دقيق‌تر اين است که «روحاني کماکان رئيس‌جمهور دو دوره‌اي است اما استعداد فراواني براي يک دوره‌اي شدن دارد». اين استعداد با گذر زمان افزايش يافته و در ماه‌هاي اخير کمي شتاب داشته است و اگر از سوي رقباي روحاني خطايي صورت نگيرد، مي‌توان انتظار داشت روند افزايشي داشته باشد. با اين همه خطاست و خطاي راهبردي است که رقباي روحاني با چنين پيش‌فرضي به سراغ رقابت با او بروند که او رئيس‌جمهور يک دوره‌اي است. چرا که يک دوره‌اي شدن روحاني يک استعداد است و نيازمند بالفعل شدن است. برخي استعدادهاي مهم عبارتند از:
فقدان يا ضعف جذابيت‌هاي شخصي
روحاني نه از خوش مشربي خاتمي با نخبگان و نه زبان «روشنفکري فهم» او برخوردار است و نه از صميميت و بي‌تکلفي ارتباط احمدي‌نژاد با توده‌ها و زبان ساده و صريح و «همه فهم» او بهره‌اي دارد. بنابراين نمي‌تواند تعلقي عاطفي و روحي به دليل جذابيت‌هاي شخصيتي ايجاد کند. برخي اداها مثل کوهنوردي با چتر! نيز نمي‌تواند اين خلاء روحاني را پر کند. اين ضعف جذابيت‌هاي شخصيتي و ناتواني در ايجاد تعلق عاطفي و روحي، روحاني را در برابر انتقادات و چالش عملکرد، بي‌دفاع مي‌کند و ثبات آراي او را متزلزل مي‌کند.
رأي منفي بي‌سابقه روحاني
روحاني رأي منفي حدود ۴۰ درصدي در سطح ملي داشته است که عدد بي‌سابقه‌اي در بين رؤساي جمهور در دوره دوم است و در بين نامزدهاي احتمالي انتخابات در رتبه نخست آراء منفي قرار دارد و حتي بيش از جليلي و بقايي داراي رأي منفي است. اين نشانه مهمي از آسيب پذيري روحاني است و مديريت کردن اين نارضايتي با تثبيت و گسترش آن، اولويت تعيين کننده انتخابات است.
نارضايتي اجتماعي فراگير از عملکرد اقتصادي روحاني
درباره اينکه مهمترين مطالبه مردم از روحاني بهبود وضعيت اقتصادي بود و نيز دولت نتوانسته رضايت مردم در اين باره را بدست بياورد، اجماع وجود دارد. اين اجماع در مطالبه اقتصادي و اين اجماع در نارضايتي از عملکرد اقتصادي دولت، استعداد فراواني براي يک دوره‌اي کردن روحاني ايجاد مي‌کند. اما اين استعداد زماني بالفعل خواهد شد که رقباي روحاني با آرايشي در انتخابات حاضر شوند که اين احساس را در جامعه ايجاد کنند که وضعيت اقتصادي در دوره آنها بهتر از تداوم دولت روحاني است.
ادبيات هپروتي روحاني درباره واقعيات
شرمنده نبودن به دليل انجام وعده‌ها، «بدترين پرسش بودن» سؤال از موفقيت دولت در تحقق اقتصاد مقاومتي، عذاب الهي دانستن گرد و خاک خوزستان و اخيرا نيز افزايش نيروي جوياي کار را نشانه اميدواري تلقي کردن و... به شکاف روحاني با جامعه منجر مي‌شود و نارضايتي‌ها را مضاعف مي‌کند. اين بخش سخنان روحاني بيشترين ظرفيت براي بازتاب دادن در بين مردم دارد و به قول معروف، تيتر خورش ملس است.