2 ساله، جووناي اين مملکت ميگن، "بابا اين وام ازدواج رو يه کم بيشترش کنيد"، نميشه با 3 ميليون رفت خونه بخت. "ولي ظاهراً خزانه بانک‌ها بيشتر از اين نداره که بده.اونهم تازه با هزار بدبختي ميده.از بانک مرکزي هم که نميشه قرض کرد، آخه قرار شد که ديگه پول چاپ نکنن."
2 ساله، کارخونه دار و توليدکننده دنبال يه نمه يارانه‌اند. "يارانه توليد" رو که زياد شنيدين.تازگي ها هم يه وعده بزرگ 200 ميلياردي دادن، "ولي اگه پشت گوشتو ديدي، يارانه توليد رو هم مي بيني. مي گن هر چي يارانه بود، داديم به مردم، اونهم با کلي مصيبت عظما و عذاب اليم. تهِ کاسه چيزي نمونده.
2ساله، وبلکه بيشتر، اين کارگرا ميگن، حقوقشون يه ذره بيشتر بشه، حداقل رقمي بگيرن که هزينه بالاي يه ميليوني شون رو جواب بده. "ميگن غيرقانونيه، قانون گفته اندازه تورم. تورم هم که ميگن، هر روز داره کم ميشه." کارگرا ميگن، لااقل اون ماهي 20 هزار تومني که واسه حق مسکن تصويب کردين بدين. "ميگن بايد جلسه بذاريم، بررسي کنيم، وقت مي بره."
2 ساله، بيکارا که هر 5 دقيقه هم يکي يکي بيشتر ميشن، دنبال يه پول مختصرن که شغلي دست و پا کنن.آخه ميگن براي هر يه شغل 20 ميليون مي خواد. "ولي دولت که پولي براي اينجور کارا نداره، بانک هم که واسه اين جور کارا پول نميده، ميگن آخه سود نداره، سود تو دلاليه، کي از توليد سود برده که تو دوميش باشي. آخه شترمرغ هم پول ساز ميشه، مگه ميشه، مگه داريم. "
2 ساله، مردم ميگن با 30 ميليون و 60 ميليون که نميشه خونه خريد، انباري هم نميشه.حالا که مي‌گيد کارتون خونه سازي نيست، لااقل يه وامي بديد که بشه باهاش يه 50 متري خريد. "ميگن طرح‌ها داريم واسه مسکن، تازه قراره وام 100 ميليوني بديم، ولي چه کنيم که اون مسکن مزخرفه همه پول ها رو بالا کشيده.چيزي براي مسکن اجتماعي و حمايتي و ليزينگي و بقيه نمونده."
2 ساله، اونايي که سهام عدالت گرفتند، مي گن لااقل سودشو بديد بزنيم به يه زخمي، آزاد کردن پيشکش تون. "ميگن، تازه يه چيزي بدهکاريد. آخه قيمتش از اون روزي که خريديد کمتر شده. سودش هم گرفتيم بابت آزادکردنش. شايد حوالي خرداد 96 يه خبرايي بشه." مگه حوالي خرداد 96 چه خبره؟
2 ساله، اين دامدارا و گاودارا ميگن قيمت شيرشون (منظور شير گاوشون) پايينه، خودتون مصوب کرديد 1440 تومن ولي کارخونه دار بيشتر از 1200 نمي خره.قرار شد بقيه شو خودتون بديد. پس چي شد؟ "ميگن مصوبه خالي بدرد نمي خوره، بايد پولش هم باشه.بايد هيات دولت جلسه بذاره، بگه از کجا برداريم بهتون بديم. "
2 ساله، سهامداراي بورس هر روز دارن ضرر مي دن. يکي مي‌گفت تا حالا بالاي 200 هزار ميليارد تومن ضرر کردن. آخه يکي نيست به دادشون برسه؟ "ميگن، صبر کنيد. داريم توافق مي کنيم. اين برجامه امضا بشه ديگه همه چي حله.تازه با بانک‌ها هم صحبت کرديم قرار شد بيان کمک." بانک‌ها که نيومدند، برجام هم تاييد شد ولي بورس سبز نشد.
خلاصه، 2 ساله که همه ميگن يه پولي بديد،يه کاري بکنيد، يه تدبيري، يه اميدي، "ميگن، پولي که نمونده، قبلي ها «بردند و خوردند»، ما مونديم و کلي قرض و بدهي. ولي اميدتون به تدبير باشه."
يهو 4 تا وزير پيدا شدند...
نامه نوشتند که اي‌داد، اي بيداد، چه نشسته‌اين که 100 هزار تا خودرو رو دست مون باد کرده، اين کمپين هم که بلاي جون شده. چه کنيم، چه نکنيم. همه دست به کار شدند. يکي سريع گفتگوي زنده گذاشت با مردم. گفت، "دستور دادم، تدبير کنند. " يه بسته هم همراش آورد ولي بازش نکرد. دو سه روز بعد سه تا وزير و رئيس جمع شدند دور يه ميز که بسته رو باز کنن.سرتون رو درد نيارم، يکي دو هفته نشد که يهويي 110 هزار تا بسته پول 25 ميليوني از يه جايي که قرار بود پول چاپ نکنه، سر درآورد. اونهايي هم که تا ديروز کمپين تحريم پرايد 20 ميليوني راه انداخته بودند، يهو براي 34 ميليونيش صف بستند تا از اين پوله بي نصيب نشن. خلاصه دو سه روزه انبار 100هزار تايي خالي شد تا لااقل اين "تدبيرِ" اگه به کار مردم نيومد، به يه "کار"ي بياد.
البته مطالبات مردمي، مربوط به دو سال اخير نيست و در همه دولت ها مطالبه مردم بوده، اما در اين يادداشت طرف خطاب ما دولتيه که فعلا زمام امور اجرايي رو در اختيار داره.
صمد حسن‌نيا
انتهاي پيام/