آنچه که امروز براي جامعه ابهام برانگيز مي‌باشد صحبتهاي متناقض تيم مذاکره کننده در توجيه هر مرحله از مذاکره است. پس از خوش و بش هاي فراوان در مذاکرات پيشين به ظاهر روند ماجرا تغيير مسير داده است و امريکا نقش منفي و تهاجمي پيدا کرده و به قول اعضاي تيم مذاکره کننده دبه درآورده و خواسته هاي خود را فراتر از معمولِ گذشته ابراز مي کند.

ماجرا به همين جا ختم نشده است و اخيراً صحبتهايي از زبان برخي اعضاي تيم مذاکره کننده ما استخراج مي شود که بسيار قابل تامل مي‌باشد. جوي که اين روزها بر مذاکرات حاکم است، معرف اين است که امريکا از انجام تواف لوزان سرباز زده است و خواسته هايي فراتر از آن را مطرح مي کند. تخت روانچي  يکي از مقامات تيم مذاکره کننده ايران در مصاحبه اي صراحتاً تاکيد کرد که آمريکايي‌ها تغيير موضع داده‌ و خواسته‌هايي فراتر از لوزان را مطرح مي‌کنند يا به‌عبارت ساده‌تر «دبه» کرده‌اند.

آنچه که هويداست، بيهوده نبودن انتقادهاي وارده بر پيکره و محتواي تواق لوزان در تهران بود که بسياري را نگران و دلواپس آينده ماجرا کرده که موج آن از رسانه ملي گرفته تا محيط هاي آکادميک و عمومي کشور تسري پيدا کرد. اما در جواب منتقدان اين وزير خارجه کشورمان بود که نتيجه مذاکرات لوزان را توافق محسوب نکرده و اعلام داشت که آن تنها يک بيانيه مطبوعاتي غير الزام آور است.

اما آنچه که امروز شاهد آن هستيم ، با وجود لکه هاي بسيار سياه در توافق لوزان که با چارچوب خطوط قرمز نظام ناسازگار بود امروز اين توافق همه‌ي آرمان تيم مذاکره کننده شده است که به شدت در راستاي احراز و دستيابي به آن تلاش مي کنند.  آنقدر عدم رعايت خطوط قرمز در تواق لوزان آشکار است که رهبر معظم انقلاب در واکنش به آن نيز بر اين نکته تاکيد کردند که توافقي در لوزان به‌دست نيامده است که ايشان بخواهند موافق يا مخالف باشند. درواقع معظم له اين توافق لوزان را به اعتبار حرف مقامات مذاکره کننده کشورمان ناديده انگاشتند.

موضوع اساسي اين است که مذاکره کنندگان در يک خطاي راهبردي فاحش، سطح تقاضاي خود را در لوزان بسيار پايين آورده و دشمن نيز با ديدن سقف خواسته هاي ما، امروز استراتژي "فرار روبه جلو" را اتخاذ کرده است که صحبتهاي کري همتاي امريکايي ظريف مويد اين ادعاست.

نکته‌اي که مهم به نظر ميرسد اين است که مقامات مذاکره کننده ايراني به جاي اينکه خطوط قرمز خود را بار ديگر بر اين توافق لوزان- که به گونه اي که از فحواي کلام آنها بدست مي آيد کاغذ پاره اي بيش نبوده- اعمال کنند و به اصلاح و تعديل آن بپردازند، حريف ميدان را از تيم ايراني ربوده و درصدد تحميل اراده خود بر تيم مذاکره کننده ماست و به جاي اينکه طرف ايراني در برابر زورگويي و رفتار غير عقلايي طرف امريکايي هم موضع تهاجمي اتخاذ کند، موضع انفعال نشان داده و در آرزوي رسيدن به توافق لوزان است که اين قضيه مصداق عينيه ضرب الامثل معروف که "به مرگ گرفته اند تا به تب راضي شويم"، مي باشد.

به نظر  منتهي اليه اين مذاکرات کاملاً مشخص  وهويداست و توافقي را مي توان خوب تلقي کرد که تمام خطوط قرمز نظام در آن به صراحت و شفافيت آمده باشد و الا عقب نشيني از همان بيانيه لوزان که "فضاحت ديپلماتيک" محسوب مي شد کاري بس ناشايست و در شان و جايگاه مقامات مذاکره کننده ايراني نيست. نبايد در پاي ميز مذاکره رفتاري صورت گيرد که حريف برداشتي سوء داشته باشد و امر بر دشمن مشتبه شود که احتياج ايران به مذاکرات بسيار است که حتي ايران حاضر است از هر خط قرمزي نيز عبور کند. گفتمان ديپلماسي انقلابي، تهاجم را با تهاجم جواب ميدهد و تهديد را با تهديد، مباد که در پاي ميز مذاکره در برابر تهاجم دشمن قدار انفعال از خود نشان دهيم.

انتهاي پيام/