فرار به جلو شکست

گويا دولتمردان کم کم متوجه شده اند آنچه که اين روزها به عنوان  توافق هسته اي در پي آنند، سرابي بيش نبوده و همه دلخوشي ها و خوشبيني ها رنگ و بوي ساده لوحي گرفته است، لذا تلاش خود را مي کنند تا در کنار رسيدن به هر توافقي، نتيجه اين توافق بد را به دوش ديگران بيندازند. در اين راستا رئيس جمهور مجددا دست بکار شده و با ادبيات معمول خود به جان منتقدين مي افتد تا شايد بتواند براي مدتي قضاي سياسي کشور را سرگرم دعواهاي مطبوعاتي کند. حال آنکه بايد گفت کوپن تحريک منتقدين خيلي وقت است که به اتمام رسيده است و بنظر ميرسد تيم عمليات رواني دولت بايد حربه جديدي را جهت تهييج منتقدين بکار گيرد و بيشتر از اين در باتلاق ژورناليست فرو نرود.

آب خوردن و تحريم؟!!

رئيس جمهور در همايش مذکور دل را به دريا مي زند و فغان کمبود منابع و سرمايه سر مي دهد، تا اينجاي سخن تا حدودي معقول بنظر مي رسد، اما زماني که همه مشکلات کشور از سرمايه گذاري هاي کلان کشور تا آب موجود در لوله هاي آشپزخانه به تحريم ها ربط داده مي شود، بايد پرسيد پس جاي عقلانيت و تدبير کجاست؟!  طبيعي است که حتي اگر کشور ما تحريم هم نبود با کمبود منابع رو به رو بود. هنر مديريت کلان کشور در اين است که با شناسايي درست نقاط ضعف و ترميم آن ها در مسير حذف کمبود ها حرکت کند.

اين ادبيات رئيس جمهور نشان مي دهد که اولا اعتداليون  هيچ طرح مشخصي  براي زمان غير تحريمي تدوين نکرده و منتظرند تا ببيند چه زماني جناب کدخدا کرم کرده و سخاوت بخرج داده و پول خودمان  را برميگرداند. دوما اين مساله بار رواني زيادي را در جامعه ايجاد مي کند؛ چنانچه بر فرض محال تحريم ها برداشته شود و دولت نتواند از عهده پاسخ دهي به انتظار اجتماعي به وجود آمده برآيد، سرخوردگي مهمي را بايد بپذيرد. سوما شايد بهترين استفاده يا بهتر بگوييم سوءاستفاده از اين سخنان نسنجيده را کشورهاي طرف مذاکره با ايران بکنند؛ چرا که وقتي ميبينند، اول شخص اجرايي کشور به گونه اي از تحريم ها مي نالد که همه مشکلات کشور را به گردن تحريم مي اندازد، فشار خود را جهت گرفتن امتيازات بيشتر در مذاکرات افزايش مي دهد. گويا جناب رئيس جمهور از گفتمان خزانه خالي در ابتداي مذاکرات هسته اي عبرت نگرفته اند.

آينده نگري سياسي

يکي از ويژگي هاي اين دولت، بخصوص در مساله هسته اي همراه کردن قسمت اعظمي از جريان اصلاح طلبي و اصولگرا با خود است. در اين بين بعضي از جريانات اصولگرايي که سعي کرده اند با مواضع کج دار و مريض دولت را در مسير رسيدن به توافق همراهي کنند و در بسياري از موارد در مقابل منتقدين هسته اي قرار گرفته اند، در برابر اين ادبيات که در بعضي جهات، مخالف صددرصدي با اقتدار دروني دارد، نميتوانند به راحتي و بدون هزينه در کنار دولت باقي بمانند. دولت اگر بدنبال شريک استراتژيک جهت حضور پررنگ در انتخابات است، بايستي نگاهي درست به ادبيات و گفتمان خود داشته باشد.

دولت وزارت خارجه

مروري کوتاه به سوابق سياسي کشور نشان مي دهد، هر دولتي فراز و نشيب هاي فراواني داشته است، به عبارتي مي توان از هر دولتي حوادث مهم سياسي ، فرهنگي و اقتصادي مثال زد که جريان هاي زيادي را در کشور رقم زد، لکن آنچه که دولت فعلي بيش از همه چيز بر آن اصرار دارد مساله سياست خارجي بخصوص پرونده هسته ايست. اينکه رئيس جمهور از همايش شير و لبن گرفته تا ديدار با سران نظام بر مساله هسته اي تاکيد مي کند و اصرار دارد عليرغم ميل مردم اين مساله را موضوع اصلي کشور قرار دهد  موضوع مفصلي است که در جاي در مورد آن  بحث خواهيم کرد،  فقط کسي بايد پيدا شود و به دولتمردان بگويد که موضوعات ديگري هم هست که هم براي مردم مهم است و هم وظيفه شرعي و قانوني دولت است که آن را پيگيري کند.